Ormanda bir gelincik ile horoz varmış. Gelincik bir gün bu horozu yakalamış: “Şu horozu yiyeceğim yemesine ama bari bir de sebep göstere­yim!” demiş.




Ona demiş ki: “Gece yarısı oldu mu, başlarsın ötmeye, insanları uyutmaz, rahatsız edersin. Seni yiyip bu sorunu ortadan kaldıracağım.

Akıllı horoz hemen cevaplamış:

“İnsanları sabahları uyandırıyorsam kötülük olsun diye değil, iyi­lik olsun diye uyandırıyorum. Onlar da işlerini yapıyorlar.” demiş.

Gelincik bu sefer de: “Ben senin ahlakını da beğenmiyorum: Tavuklara gücün yetiyor diye hepsinin saçını başını yoluyorsun. Olur mu böyle şey?” diye bağırmış.

Horoz bu sefer de altta kalmamış: “Sana ne oluyor? Biz aynı kümesin hayvanlarıyız, birbirimizle iyi geçiniyoruz demiş.

Gelincik sinirlenmiş: “Eeee! çok oldun ar­tık! Seni dil ebesi seni! Sen her söze bir karşılık buluyorsun diye benim karnım zil mi çalacak?” demiş, horozu yiyip yutmuş.

Masaldan çıkan sonuç: Bir kişi do­ğuştan kötüyse kötülüğe bir bahane bulamazsa bu sefer de açıkça belli eder.