Bir varmış bir yokmuş, ormanın derinliklerinde güzel masmavi bir nehir akarmış. Bu nehir kenarında hipopotam ve tavşan aileleri yaşıyormuş. Sürüler halinde yaşayan bu hayvanlar genelde kendi aralarında arkadaşlık ediyorlarmış.

Sıcak havalarda yavru hayvanlar nehir kenarında oynarlarmış. Hipopotamlar suda şakalaşırken, tavşanlar yüzme bilmedikleri için çimenlerde zıplıyorlarmış. Tavşan ailelerinden birinde bir anne tavşanın tam 5 tane küçük yavrusu varmış. Bunlardan adı Bonbon olan o kadar hareketliymiş ki anne tavşan sürekli Bonbon’u takip etmek zorunda kalıyormuş. Bonbon sürekli zıplıyor, “Ben şu hipopotam yavrusuyla oynamak istiyorum.” diye ısrar ediyormuş. Anne tavşan “Bonbon onlar yavru da olsalar çok büyük hayvanlar, ya ezilirsen o zaman ne yaparız? Hem sen yüzme de bilmiyorsun” dese de yavru tavşanın aklı hep yavru hipopotamların en tombul olanıyla oyun oynamaktaymış. Arada bir birbirlerine gülümsüyor ve el sallıyorlarmış. Ama anne tavşan izin vermediği için bir türlü tombul hipopotamın yanına gidemiyormuş.

Günlerden bir gün anne tavşan yaramaz yavrusu Bonbon’a masal okumuş, uyutmuş. Hemen arkasından da yorgunluktan gözleri kapanmaya başlamış ve kendisi de uyuya kalmış. Bonbon öğlen uykusuna alışık olmadığı için yarım saat sonra açmış gözlerini. “Of herkes uyuyor çok sıkıcı, biraz etrafta dolansam bir şey olmaz sanırım.” diye düşünmüş ve zıplayarak uzaklaşmış. Nehir kenarına geldiğinde tombul hipopotamı karşı kıyıda görmüş. Heyecanla el sallamış ve oturmuş çimenlere.

Tam bu sırada anne tavşan uyanmış ve yanına baktığında Bonbon’u göremeyince çok telaşlanmış “Bonbon neredesin?” diye seslenerek etrafta zıplamaya başlamış.

Nehir kıyısına geldiğinde “Bonbon neredeydin sen?” diye öyle bir bağırmış ki yavru tavşan panik olup nehre düşmüş. Bonbonun suya düştüğünü gören tombul hipopotam hemen suya atlamış, yüzme bilmeyen anne tavşan eli kolu bağlı tombul hipopotamın yavrusunu kurtarmasını bekliyormuş. Sonunda yavrular karaya çıktıklarında Bonbon annesine sarılmış ve “Anne çok özür dilerim ben sadece sıkılmıştım dolaşmaya çıktım, sana haber vermeliydim.” demiş. Anne tavşan yavrusuna sarılmış. “Tamam Bonbon bir daha bana haber vermeden bir yere gitmeni istemiyorum.” demiş ve gülümseyerek tombul hipopotama dönmüş. “Sana da çok teşekkür ederim yavrum, istediğin zaman Bonbon’la oynayabilirsiniz artık. Ama dikkatli olacağınıza söz vermeniz gerekir.” demiş.

Anne tavşana söz veren tombul hipopotam ve Bonbon neşe içinde bir ömür boyu arkadaşlık etmişler.